Ik lijd aan uitstelgedrag. Er zijn nog zeker vijf baby's die op hun cadeau wachten. Het begint meestal bij het toekrijgen van een geboortekaartje. Ik stuur dan alvast een kaartje, met de melding "dat we binnenkort de baby live komen bekijken". En vervolgens denk ik "als ik iets gemaakt heb, gaan we op bezoek." En dan begint het twijfelen: wat kan ik maken, wat kunnen ze gebruiken, zouden ze het wel mooi vinden, kan ik dat wel,... En omdat er geen deadline is, blijft dat twijfelen maar duren. Gelukkig zijn de baby's in kwestie zich daar zelf nog niet van bewust.
Ik nam mij dus voor om niet meer aan iets nieuws te beginnen voordat alle babycadeaus bij hun rechtmatige eigenaars zijn beland. Maar soms moet men een uitzondering maken. Zoals voor de verjaardag van schoonzus D, kwestie van haar ook niet een half jaar te laten wachten.
Schoonbroer J en schoonzus D hebben een netbook gekocht. Mijnheer Makro was zo vriendelijk om daar een hoes zomaar gratis bij te geven. Maar die hoes paste niet. En dus kroop ik achter mijn naaimachine om een gepersonaliseerde hoes te maken die wél past.
Uit gordijnstof, met voering en Vliesline om het wat dikker te maken.
Mooie hoes! En dat uitstelgedrag komt mij bekend voor. Voor de kindjes van vrienden maak ik ook altijd iets, maar wel iets klein (bv. pamperzakje of slabbetje), en daarnaast geven we dan ook nog een centje. Zo is de druk niet té groot...
BeantwoordenVerwijderenErg herkenbaar...bij mij meestal door gebrek aan tijd! Leuk geworden!
BeantwoordenVerwijderenmooie hoes, herkenbaar hoor dat uitstelgedrag
BeantwoordenVerwijderenIk heb een babybezoek eens zo lang uitgesteld dat de "baby" al kon lopen! Dat is pas erg.
BeantwoordenVerwijderenk
Uitstelgedrag of niet. Ik zou het nu niet uitstellen om even naar mijn blog te gaan zien....want je kreeg zo net een awardje van mij.... Weet niet of je hem al had of niet, was wat lui om te gaan zoeken....
BeantwoordenVerwijderenEn btw, nog veel fun met de verhalen van kleine D. die nu een grote meid wordt ;-)