Bedankt, vruchten

Meneer Schaar en ik werden eigenaar van ons huis op de dag dat ik voor de eerste keer dacht dat een gewone bloes toch wat te strak begon te worden voor mijn buik.  Die deed op dat moment dienst als omhulsel voor Geoffrey.  Toen zag de kersenboom er nog lief en vooral klein uit:

Een jaar later was Geoffrey geen Geoffrey meer, maar Dora, kon ik mijn bloes terug aandoen en gingen we zelf in het huis wonen.    Het kersenboompje was uitgegroeid tot een stevige boom die voor voldoende schaduw zorgde als Dora op haar speelmat in het gras zat.  Maar kersen waren er niet.  Omdat ik ervan overtuigd was dat kersen héél donkerrood moesten zien.  En de kersen in de boom bleven lichtroze, bijna geel, en werden een voor een het onschuldige slachtoffer van de hongerige vogels.

Dit jaar is onze kersenboom een stevige gust geworden.

En hoewel die lefgozers van vogels al een aardige buit bijeen gepikt hebben, te zien aan de afgeknabbelde kersenpitten in het gras, heb ik toch ook al een mooie kom vol.  En dat is nog maar het begin.  Benieuwd wat er binnenkort allemaal uit mijn oven gaat komen, met die kersen...

Ondertussen is de Doraloze dag die ik vandaag had ook op andere manieren vruchtbaar geweest.  Ik heb de Veritas leeggeplunderd...

Kocht in deze winkel stof om dit broekje te maken voor Dora (want dat kind heeft dringend broekjes nodig en geen enkele winkel wil meegaan met mijn smaak).

Ving in de Kringloopwinkel nog wat goedkope "teststofjes" en een bakvorm die ik nog maar even in de kast zal laten liggen...

Ging Dora ophalen bij haar moeke & vake en kreeg daar nog wat gerief mee van ons moemoe (zijnde een schoon dozeke en de overschot van de stof waaruit de gordijnen van het speelhuisje uit mijn kindertijd mee gemaakt werden)

En als kers op de taart ook nog een bewijs dat Dora, ondanks de mening van zowat iedereen, ook wel héél erg op haar mama lijkt....

Zucht...  ik heb dringend meer kasten nodig.