Het mag al eens iets anders zijn

I en ik zaten lang geleden al bij elkaar op school.  De dieren konden toen al niet meer spreken (zó oud zijn we nu ook weer niet), maar toch waren het toen andere tijden dan nu.  Ik zwoer toen nog bij een gemillimeterd "kapsel", bijvoorbeeld.  Bij Guns n' Roses, en later bij Nirvana en Nick Cave.  Geel was mijn favoriete kleur, en met een uniformloze schooldag werden alle mogelijke kleuren uit onze garderobe geshowd, liefst tegelijkertijd.  Ik herinner mij nog een rood-zwart gebatikte Kurt-Cobain-t-shirt van mij en een oranje-gifgroene Studio Brussel-t-shirt van I, samen op de foto.  Onder dat t-shirt droeg ik waarschijnlijk dan ook nog mijn rood-wit-geel-groen-blauw-zwart gestreepte jeans.  Het doet nog pijn aan mijn ogen als ik er aan denk, maar de herinneringen die er bij horen zijn zo mooi...
Ik herinner mij ook nog de uitspraak die we toenertijd deden: "Een sjakos, dat is voor vrouwen.  Wij zijn meisjes, en dragen dus geen sjakos.  En het gaat nog lang duren voordat we een sjakos hebben."  Een eed waar ik nog héél lang trouw aan ben gebleven.  Verder dan het obligate Eastpak-heuptasje (dat je voor de hipheid niet om je heup maar schuin over je bovenlichaam droeg) ben ik lang niet gekomen.
De tijden zijn, gelukkig maar, veranderd.  Mijn haar is met gemak twintig keer langer dan toen, Nick Cave is nog altijd een van mijn muzikale helden, en ik draag al lang geen uniform meer, dus de kleuren uit mijn kleerkast worden nu met mondjesmaat, en meestal in de juiste combinatie, getoond.  En het gebruik van een sjakos is ons ondertussen ook niet meer vreemd.  We zijn nu immers ook al "thirtysomethings" met een man, een eigen huis en een kind, een mens kan niet blijven stilstaan he.
Dus maakte ik voor I een sjakos.  Want een mama heeft al eens veel gerief bij, en dan is een grote sjakos geen overbodige luxe.  En het mag al eens iets anders zijn dan een t-shirt, niet?
Bij Eloleo vond ik dit patroon.  Inderdaad niet zo moeilijk, dus ik maakte er meteen twee: eentje voor I (extra groot, want ik had er niet op gelet dat het patroon te groot was afgeprint), en dan nog eentje voor E, een andere goede vriendin (met het patroon op ware grootte, maar het lijkt me toch kleiner dan het voorbeeld).

Ik ben content dat er eindelijk eens iets anders van mijn tafel rolde dan een t-shirt, want ik dacht al zélf dat ik niets anders kon maken...