Happy buurt-day

Exact 4 maanden nadat Meneer Schaar, Dora en ikzelf verhuisden, was Dora jarig.  Toevallig tesamen met de oudste van de 7 buurkinderen (uit in totaal 3 gezinnen).  En dus kreeg Dora van die drie buurgezinnen een cadeautje.  Want, zo zei buurvrouw M, "een eerste verjaardag, dat is toch iets speciaals, dus is dat hier de gewoonte dat we een cadeau geven".  Heel leuk en vriendelijk natuurlijk, maar wij voelden ons wel een beetje gegeneerd.  Van één buurmeisje wisten we nu de verjaardag, omdat ze die deelde met Dora.  Maar van de andere buurkinderen wisten we dat helemaal niet.  Buurvrouw M is gelukkig een vrouw van de wereld.  Zij weet van wie welke wagen is, en dus ook wanneer welk kind jarig is.  Vorig jaar werden er, voor de paar kinderen die nog na Dora jarig waren, dus duchtig verjaardagskaartjes uitgedeeld.

Tot ik zelf jarig was, en een naaimachine kreeg.

Een eerste verjaardag mag dan wel speciaal zijn, die anderen zijn dat toch ook nog, niet?  Dus kregen Emma, Tim, Jessie en Luka (allemaal in dezelfde week jarig) dit jaar niet alleen een verjaardagskaartje, maar ook een "invulformulier" waarop ze hun lievelingskleuren, hun lievelingsdingen en hun kledingmaat mochten noteren.  Want hey, is t-shirts pimpen niet mijn "specialiteit", ondertussen?

De t-shirts bleven nog even liggen, maar nu zijn ze eindelijk allemaal bij hun bestemmeling geraakt.
Emma en Jessie houden van roze en van katten:

dus twee keer een kat: een keer een applicatie, en een keer een omgekeerde applicatie.

Tim houdt van blauw en rood, en van leeuwen:

dus een geflockte leeuw (met het strijken is een stukje van de manen wat verschoven, maar een kniesoor die daarop let)

En Luka, tenslotte, die houdt van roze en van bloemen:

Dus een geappliceerde bloem, met een hartje en een steeltje van flockfolie.

Opmerkingen als "Waw!" en "Mama, mag ik die morgen aandoen?" doen mij vermoeden dat het cadeau geslaagd was.

En als u mij dan nu wilt excuseren?  Ik ga verder aanstalten maken om andere dingen dan t-shirts te fabriceren.