"Het is zeker niet voor volgend weekend"...

...  Dat is wat de gynaeocologe mij dag op dag twee jaar geleden vertelde.  Dus vertrok ik die avond, zonder speciale voorzieningen, naar een etentje met mijn aspivriendinnen.  En dus dacht ik de dag daarna dat ik dat koffertje echt nog niet moest inpakken voordat ik met Meneer Schaar naar Gent trok, om even naar de Startdag van de Chiro te gaan.  En dus dacht ik ook helemaal niet aan weeën toen mijn buik toch wel érg veel pijn deed op weg naar huis.  Ik vond het hooguit een beetje raar en vervelend, die buikpijn.  En, toegegeven, ook wat griezelig met de koorts die er plots bij kwam.  Dus toch maar even naar de spoed gereden.  Zonder koffertje, ha neen, want het zou zeker niet voor dat weekend zijn en Dora werd pas twee weken later verwacht.  Een lange nacht in observatie en een voormiddag in een warm bad later besliste diezelfde gynaecologe er echter anders over, en 15 uur later was Dora er.

En zo komt het dat we gisteren Dora's tweede verjaardag vierden (want een feest organiseren is leuker op een zonnige nazomerse zaterdagavond dan op een doordeweekse woensdag), en niet binnen twee weken.  Ik denk dat Dora het niet erg vond.

(De kroon, die is geïnspireerd op deze kroon, en nog een andere kroon op de blog van Annelyse, maar die vond ik niet meteen terug)