dinsdag 27 juli 2010

Gekregen

Ik heb al eens een kind gekregen.  Nu ja, veel krijgen vond ik daar niet aan.  Ik heb er hard genoeg voor gewerkt en voor afgezien.  Eerst een paar maanden slecht slapen en heel de dag door misselijk worden als je nog maar dénkt dat je honger hebt.  Dan, toegegeven, ook een goeie periode.  En dan helse pijnen in mijn bekken die ervoor zorgden dat ik alleen nog op mijn rug kon slapen.  Wat er dan weer voor zorgde dat ik de laatste drie maanden van mijn zwangerschap vooral wakker was, want na drie uur slapen-op-de-rug werd ik gegarandeerd wakker omdat Geoffrey (dat was de werktitel) te zwaar woog.  Het was toen dat ik voor de eerste keer in mijn leven een chaos-sudoku oploste (meteen zonder fouten!), en ik heb ettelijke nachtelijke uren versleten met het oplossen van Japanse beeldzoekers (ja, een mens moet toch iets doen tijdens het wachten - wachten tot de pijn over was, en ik weer moe genoeg was om op mijn rug in slaap te vallen zonder woelen, want dat kon ik niet meer)
En dan zwijg ik nog over de 15-urige ingeleide bevalling en alle kwaaltjes achteraf.
De enige mensen die toen die achtste september konden spreken van "krijgen" waren Meneer Schaar en mijn (schoon)familie: zij hebben een dochter, een kleindochter, een pete/metekind, een nichtje gekregen.  En achteraf kon de gynaecologe ook nog eens spreken van krijgen, want een patiënt laten bevallen op een zondagnacht betaalt bijzonder goed, dat kan ik u verzekeren.
Maar begrijp me niet verkeerd, 't is niet omdat ik vind dat ik ze niet gekegen heb, dat ik ze niet graag zie, die dochter van mij.  Integendeel.  Het is een pracht van een kind, en dat was ze al vanaf dag één.


Dora, die kreeg natuurlijk ook iets: een naam die toch wel wat mooier is dan Geoffrey, en een mooi geboortekaartje dat een collega speciaal voor ons ontworpen had.  Een meisje dat schommelde tussen de herfstbladeren, omdat het een herfstkindje zou worden (door twee weken te vroeg geboren te worden is ze nog net een zomerkindje, maar daar kan zij niets aan doen, natuurlijk).
Dat geboortekaartje, dat lieten we al op doek afdrukken om haar kinderkamer mee te sieren:
En ik was van plan om die tekening ooit eens op een t-shirt te zetten (wie mijn repertoire kent weet dat ik bijna niets anders fabriceer dan t-shirts).
En toen zag ik dat Pistolee een T-shirt had gemaakt voor haar dochter.  Met een tekening van een geboortekaartje dat ze mooi vond.  In eerste instantie schrok ik even, om die tekening zo op een "vreemde" plaats te zien.  Maar het resultaat mocht er zijn.  En kijk eens wat er vandaag in mijn brievenbus zat:

Een versie voor Dora, gepersonaliseerd en al.  Zomaar gekregen.
Dora buigt, gelijk een Chineesje, haar hoofd en zegt al lachend "daku".  En ik zeg er nog eens merci bij.



3 opmerkingen:

  1. Ooooh! Deze 'collega' vindt het prachtig dat haar werk op deze manier nog een staartje krijgt. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. héhé, ik moest lachen met dat hele 'krijgen'verhaal.
    Jullie hebben dat leuk gedaan met de schouw in Dora haar kamer. Ideetjes voor bij ons ;-)

    BeantwoordenVerwijderen