woensdag 21 september 2011

Wachten

Wachten, dat is wat ik nu doe.  Twee keer al heeft meneer Schaar mij en mijn valies naar de materniteit begeleid.  Twee keer werd ik enthousiast ontvangen op de spoed: "Ha, gij komt zeker om te bevallen!", en evenveel keer ging ik een paar uur later langs de spoed weer terug naar buiten, met de valies terug in de hand en de boodschap "dat het toch nog niet voor vandaag was."  Honderd keer al heeft Dora gevraagd "Hoelang wordt mijn zusje geboren?" en duizend gokken hebben mijn zussen en vooral mijn moeder al gedaan naar de juiste naam van Wesley.  Mogen ze eens op voorhand het geslacht weten, is het nog niet goed.  Nee, sinds we ze een paar tips hebben gegeven bijten ze zich erin vast als ware detectives. 
(Wie zich niet kan inhouden om mee te gokken: we vertelden ons buurmeisje Emma dat er zeker één letter van haar naam in de naam zat, de naam komt ook voor in onze -zeer uitgebreide- CD-collectie en er is een topsportvrouw die ook zo heet - allemaal toevalligheden trouwens)
Veel naaien gebeurt hier niet meer.  Zonde, want er ligt nog een half verkleedjurkje klaar in de kast, en Wesley heeft eigenlijk nog twee koters te verslaan (waarvan er eentje ondertussen al zijn eerste verjaarag heeft gevierd).

Wachten dus, en herinneringen ophalen
Want iets meer dan 30 jaar geleden zat ik ook op mijn zusje te wachten...
Voorlopig dus niet veel Schaartje-nieuws.  Of toch niet veel dat interessant genoeg is om hier te melden.  En ik ben de eerste om te hopen dat daar rap verandering in komt.



Oja, wie ondertussen zin heeft om mij een handje te helpen: de Facebookende medemens onder u mag dit altijd een keertje "leuk vinden".  Eeuwige dank is uw deel :-)

donderdag 8 september 2011

Tram 3

Mijnheer Schaar en ik, wij zitten al heel even op tram 3.  Nu ja, ons ticketje is nog warm, we hebben nog niet alle bezienswaardigheden op de route gezien.  En we kunnen gerust nog even blijven zitten, we moeten nog niet meteen overstappen.
Sinds vandaag zit Dora ook op tram 3, hoewel haar tram hoogstens een toeristisch treintje in een of ander pretpark is.

In 3 jaar tijd is ze geëvolueerd van een lief klein hummeltje...
... via een ukje dat klaar was om de wereld te ontdekken...
... over een vrolijke peuter...
...  naar een heerlijke kleuter.
Vergis u niet: al deze foto's werden genomen op 8 september.  Twee jaar geleden dus al zwetend met een minirokje en een t-shirt.  Vorig jaar met een jeans en een truitje, en vandaag met een t-shirt met lange mouwen, een velours kleedje en een kousenbroek.  Kom mij niet vertellen dat het klimaat niet verandert! 

Het was haar eerste verjaardag op school, en dat ze er van genoten heeft!  Dat kon moeilijk anders, zo verwend als ze werd door de juf: een kroon, heel de dag als eerste mogen binnengaan en als eerste kiezen, een "ballonvis", een boekje met tekeningen van de klasgenootjes, een T-shirt met "ik ben jarig" op en een troon om op te zitten.  Ze was zo blij als een kermisvogel.
Afgelopen weekend had ze al eens een generale repetitie.  De verkleedkleren die ik graag had willen maken bleven Wesley-gewijs uitgesteld tot op het laatste nippertje, waardoor er nog niets klaar was.  Maar dat werd ruimschoots goedgemaakt door de andere cadeautjes, met als topper:

 Ja.  Ook hier kan men niet onder Studio 100 uit.  En onder roze ook niet, trouwens.  Hoewel: de kleuren van de kroon (hier op vakkundige wijze geshowd door haar meter) heeft Dora zelf gekozen.
Een zelfgemaakte taart, dat kon ook nog net.  Voor een nichtje met ei-allergie biedt een bakker namelijk niet zo veel mogelijkheden.
Dit jaar werd het "witte chocomoussetaart met speculoosbodem"


Die verzon ik zelf nadat ik ze eens bij de Walrus had geproefd.  En makkelijk dat dat is!

Men neme:
- 375 gr witte chocolade
- 6 dl room (minstens 30% vetgehalte)
- 1 of 1,5 pak speculoos (afhankelijk van hoe dik je de bodem wil)
- 100 of 150 gr boter (afhankelijk van hoeveel speculoos je gebruikt)
(ikzelf maakte mijn taarten met 250 gr chocolade en 4 dl room, maar ik vond de verhouding chocomousse/bodem niet zo geslaagd, dus volgende keer zou ik de hoeveelheid chocolade en room maal 1,5 doen)

En dan:
- verkruimel de speculoos (in een diepvrieszakje kapotslaan met een hamer of een deegrol, of veel gemakkelijker in een blender)
- meng de boter met de speculoos
- doe dit mengsel in een ingevette sprinvorm, en zet 8 minuten in een op 180° voorverwarmde oven
- smelt de chocolade au bain marie, of in de microgolf
- klop de room net stijf genoeg
- meng de room voorzichtig met de gesmolten chocolade
- als de springvorm met de speculoosbodem afgekoeld is, giet je de chocomousse uit over de bodem van de taart.
- laat een paar uur opstijven in de koelkast
- bestrooi naar eigen goeddunken met rode vruchten, of giet er wat frambozencoulis bij.

Smakelijk!